سرور جباروف؛ لذتِ آمیخته با حسرت

احمدرضا تدریسی- متریکا ۱۳۹۸/۱۲/۰۴

سرور جباروف با 1600 دقیقه حضور در لیگ، پنجمین بازیکن برتر استقلال در کل فصل است. او در هر سه تورنمنتی که برای استقلال به میدان رفته گل زده و در لیگ با 4 گل، عنوان مشترک بهترین گلزن تیم را در اختیار دارد.

به عنوان یکی از بهترین بازیکنان قرن بیست و یکم قاره آسیا، در 34 سالگی خود را به یک چالش جدید دعوت می­ کنید و به استقلال، یکی از تیم های بزرگ و پرطرفدار ایران می‌روید. بلافاصله خبر محرومیت تیم مانند سیلی به شما می خورد و ماجراجویی جدید پر پیچ و خم می شود. بعد از 6 ماه متوسط، و شاید کمی فکر دوباره برای خارج شدن از این چالش سخت، در نهایت تصمیم می گیرید یک بار دیگر شانس خود را امتحان کنید. اما باز هم اوضاع بر وقف مراد پیش نمی رود و همچنان در هفته های ابتدایی فصل سر در گمید. تسلیم شدن در این شرایط در فوتبال چندان عجیب نیست. اما قهرمان ها در نهایت سناریوی پایانی داستان را خودشان می نویسند، حتی در 35 سالگی.

حالا سرور جباروف با 1600 دقیقه حضور در لیگ، پنجمین بازیکن برتر استقلال در کل فصل است. او در هر سه تورنمنتی که برای استقلال به میدان رفته گل زده و در لیگ با 4 گل، عنوان مشترک بهترین گلزن تیم را در اختیار دارد. آیا پایه گذاری استقلال برای ارائه فوتبال مالکانه بدون او برای وینفرد شفر ممکن بود؟ بر اساس آمار ثبت شده متریکا، جباروف رتبه اول تیم را در ارسال پاس کلیدی دارد و با 73.2 لمس توپ به ازای هر بازی، سومین بازیکن برتر استقلال است.

73 لمس توپ به ازای هر بازی برای یک بازیکن 35 ساله باور کردنی نیست. سرور جباروف به خوبی با قواعد فوتبال مالکانه آشناست و بعد از ارسال هر پاس کوتاه، بلافاصله به فضای خالی دیگری می رود تا در دسترس باشد. او به همه جای زمین سرک می کشد و همیشه خودش را به عنوان یک گزینه مطمئن برای دریافت پاس نشان می دهد. و وقتی توپ را دریافت می کند، تصمیم های تاکتیکیِ بعدیِ او سطحی بالاتر از فوتبال ما دارند. او در بازی آخر لیگ استقلال مقابل نفت تهران، با 104 لمس توپ، ژنرال کامبک تیمش بود و تمام کارهای لازم را برای برد استقلال انجام داد. حالا اگر در بازی نباشد، جای خالی اش کاملا احساس خواهد شد.

او بازی فوتبال را بسیار ساده و آسان جلوه می دهد و تماشایش لذت خاصی دارد. لذتی که می تواند با کمی حس تناقض آمیز حسرت هم همراه باشد. هر کجای لیگ را که سرک می کشیم، کمتر می توانیم بازیکنی را پیدا کنیم که حتی سطحی نزدیک به او را داشته باشد. فوتبال ایران در تولید بازیکنانی که قواعد فوتبال مالکانه را به طور کامل بلد باشند موفق عمل نکرده و در همین راستا نمی تواند چندان مطالبه زیادی برای این سبک از بازی داشته باشد. استقلال هم برای ورود به مسیر موفقیت قهرمانش را در آنور مرز ها پیدا کرده. قهرمانی که در 35 سالگی اثری از خستگی را نشان نمی دهد و شاید، شاید معمار موفقیت های استقلال در فصل آینده باشد. انگار در نهایت سناریوی پایانی را خودش باید بنویسد ...